Verlegen
De drie zondagsmuisjes noem ik ze, alle drie even klein en even verlegen. Eentje is er vanochtend in de grote blikken doos gekropen maar afgezien van zijn staart was er niets van hem te zien, zo timide verstopte hij zich in een hoekje achter een van de ingangen. De ander zat in de iglo maar zodra ik die in het licht zette probeerde het muisje zo wild en uit alle macht tussen de tralies door te kruipen dat ik maar een lap over de iglo legde, dan bleef het rustiger. En de derde wilde ook het liefst ongezien blijven, vond de hele situatie hoogst genant, keek voor zich uit als een kleine betrapte zakkenroller, zo van "u ziet mij wel maar ik ben er niet."
Vermoedelijk komen ze uit een zelfde nest en is hun moeder er zo een die de hele dag op zangerige toon roept "LET MAAR NIET OP MIJ!!!" of "LAAT MAAR, IK ZAL HET WEL WEER DOEN!!!" en geen kans voorbij laat gaan om zichzelf en haar slachtofferrol in het middelpunt van de belangstelling te plaatsen. Ze heeft de laatste tijd een beetje last van haar rug en roept "JE MAG HET RUSTIG WETEN, IK VERREK VAN DE PIJN." Ze geeft niet om uiterlijk vertoon en om die deugd te benadrukken wast ze zich zelden. Ook het hol houdt ze niet schoon, dat vindt ze burgerlijk. Haar kinderen nemen daarom nooit vriendjes mee naar huis en verstoppen zichzelf buitenshuis net zo goed als thuis.
Het mooiste compliment dat ze een van haar kinderen kon geven was "nu, zoals je nu zit, doe je me denken aan Frederikje." Frederikje was het kind dat ze "had verloren." Hoe Frederikje was kwijtgeraakt wisten ze niet en moeder kon nooit verder spreken als ze eenmaal de naam Frederikje had genoemd, dus ze hoorden nooit het hele verhaal, al hadden ze wel het gevoel dat Frederikje meer in hun leven stond dan ze lief was.
Slechts van een heb ik wat foto's kunnen maken, die in de iglo, halverwege de middag. Even de lap eraf en meteen weer erop als het muisje te opgewonden werd. Ze zijn van goeie wil maar kunnen gewoon geen aandacht verdragen.
Heimelijk verlangen ze naar "buiten" al weten ze niet precies wat dat is en waar.
In het park is het muisje dat in de blikken doos zit onfilmbaar snel weg. Het ene moment steekt de neus uit een spleet en *poef!* het is weg. De iglo-muis is ook direct verdwenen, maar blijkt zich onder een blad te hebben verstopt en de derde wacht een ogenblik en is dan met een ongelooflijke sprong, als een kanonskogel verdwenen.
Ze zijn alle drie dezelfde kant op gerend.
Vermoedelijk komen ze uit een zelfde nest en is hun moeder er zo een die de hele dag op zangerige toon roept "LET MAAR NIET OP MIJ!!!" of "LAAT MAAR, IK ZAL HET WEL WEER DOEN!!!" en geen kans voorbij laat gaan om zichzelf en haar slachtofferrol in het middelpunt van de belangstelling te plaatsen. Ze heeft de laatste tijd een beetje last van haar rug en roept "JE MAG HET RUSTIG WETEN, IK VERREK VAN DE PIJN." Ze geeft niet om uiterlijk vertoon en om die deugd te benadrukken wast ze zich zelden. Ook het hol houdt ze niet schoon, dat vindt ze burgerlijk. Haar kinderen nemen daarom nooit vriendjes mee naar huis en verstoppen zichzelf buitenshuis net zo goed als thuis.
Het mooiste compliment dat ze een van haar kinderen kon geven was "nu, zoals je nu zit, doe je me denken aan Frederikje." Frederikje was het kind dat ze "had verloren." Hoe Frederikje was kwijtgeraakt wisten ze niet en moeder kon nooit verder spreken als ze eenmaal de naam Frederikje had genoemd, dus ze hoorden nooit het hele verhaal, al hadden ze wel het gevoel dat Frederikje meer in hun leven stond dan ze lief was.
Slechts van een heb ik wat foto's kunnen maken, die in de iglo, halverwege de middag. Even de lap eraf en meteen weer erop als het muisje te opgewonden werd. Ze zijn van goeie wil maar kunnen gewoon geen aandacht verdragen.
Heimelijk verlangen ze naar "buiten" al weten ze niet precies wat dat is en waar.
In het park is het muisje dat in de blikken doos zit onfilmbaar snel weg. Het ene moment steekt de neus uit een spleet en *poef!* het is weg. De iglo-muis is ook direct verdwenen, maar blijkt zich onder een blad te hebben verstopt en de derde wacht een ogenblik en is dan met een ongelooflijke sprong, als een kanonskogel verdwenen.
Ze zijn alle drie dezelfde kant op gerend.
Reacties