Kostverlorenvaart

Als je de zee in gaat kom je er met een neus vol algen weer uit. Nog een reden om op het strand te blijven. Een man is al bruin genoeg en hij bekijkt anderen die roerloos liggen te dromen. Een andere man heeft een kleine klapstoel mee zodat hij niet in het zand hoeft en het liefste zat hij ook uit de zon, denk ik. Met zijn pak aan is het op werkdagen een man met kalm gezag en ook hier vind ik hem een luie oude leeuw, de baas van het stel die het te warm vindt om de baas te spelen.

Op de site van Flying Confessions kun je volgen waar ter wereld documentairemaakster Jennifer Fox is geweest voor het maken van haar film en je kunt heen en weer klikken naar veel clips. Een lange videotocht van een self made vrouw die haar onafhankelijkheid te vuur en te zwaard verdedigt en zich toch langzamerhand gaat afvragen of de avontuurlijke relaties en affaires met minnaars op diverse continenten genoeg zijn voor haar. Ze voert inspirerende vriendinnengesprekken in Afrika, India en Amerika. Een van de thema's is het opgekomen verlangen om zelf een kind te krijgen. Wil ze het wel? Is ze blij als ze eenmaal zwanger is van een verre vriend die niet haar grote liefde is? Is ze ontroostbaar als de zwangerschap niet doorzet? Ze leeft een fantastisch verhaal waar veel vrouwen over dromen en het kost haar net zo veel moeite als anderen om gelukkig te zijn. Annie Leibovitz vertelt in "Life Through a Lens" hoe druk ze was met fotoshoots op alle hotspots ter wereld met de s

Vlinders houden van rottend fruit en overrijpe stinkkazen en langs de wandelpaden zijn picknickplekken voor vlinders ingericht. Voor ons zijn er borden bijgezet waarop staat dat we de vlinders niet moeten lastigvallen. Iemand staat bij een rotte banaan te wachten tot er een vlinder langs komt en intussen dwarrelt er ongezien een grote blauwe vlinder om hem heen. Ik ga met camera en flitser op vlinderjacht. Een ernstig meisje met rood haar in een blauwe jurk snelt voorbij, op zoek naar haar ouders. Thuis zie ik foto's op mijn scherm van vlinders die hun roltong in de bananenmoes dompelen, maar het zijn geen foto's om te bewaren, zulke plaatjes worden er bij honderden gemaakt en vergeten. Het stille kind dat in een oogwenk in beeld kwam en verdween, dat heb ik gezien.

Er staat een stevige wind op de dijk en m'n vliegers, bijna twintig jaar oud, doen het prima. Bobby is twaalf en hij vindt het machtig mooi. Zoals mijn dochters destijds, heeft hij snel door hoe het werkt en durft hij alles. Ik probeer of ik met een punt van mijn vlieger de top van een paal kan raken. De paal staat beneden aan de hoge dijk in het wad. Het lukt, alleen blijft de vlieger hangen. Die ben ik kwijt, zo te zien. Vliegers horen ook kwijt te raken, uiteindelijk. Als je jong bent hoog de verte in, als je ouder bent vlakbij maar onbereikbaar.

North Sea Jazz op het dak. Tin Tin rookt een sigaar en draait zijn platen. Hij peinst over de volgende plaat, haalt er een uit de hoes en tuurt door de rook van zijn sigaar op het label. Ziet hij aan de groeven of het nummer dat hij zoekt erop staat? Ik klim op een blok beton om hem van dichterbij te kunnen zien. Met zijn vintage kleren lijkt hij uit een oude Amerikaanse gangsterfilm gestapt, de boze politiebaas die het niet slecht bedoelt. Iemand trekt aan mijn broekspijp. Dansen! Roept de jongen. Hij is de ideale gast van elke DJ, want hij begint te dansen zodra de muziek klinkt en hij sleept de mensen om zich heen mee. Een ogenblik later dansen we, met elkaar en met anderen. Hij neemt af en toe mijn camera over om zelf ook foto's te maken en dan krijg ik 'm weer maar wijst hij aan van wie hij foto's wil. Hij loopt op een lang blond meisje af, neemt haar hoofd in zijn slanke pianohanden en streelt haar. Ze zijn vreemden voor elkaar maar hij doet het spontaan en zonder ha

In een hoek van het North Sea Jazz terrein bekijkt een groep mensen een clip die ze net hebben opgenomen. Wat het is weet ik niet. Ik denk dat er een saxofonist bij heeft meegespeeld. Hij hoeft het zelf niet zo nodig terug te zien. De anderen wel.

De een verzamelt boeken, de ander maakt er een sport van ze door te geven. Gisteren kwam een groep boekenvrienden bij elkaar op 'n zonnig plein in Nijmegen waar stapels boeken op de tafels lagen, met een paar clubsandwiches en chocolade-frambozenpunten ertussen. Ik liet wat boeken achter, nam er een mee (Gerben Hellinga's " Oog om oog ") en kreeg er een mee, "De verdwenen Jozef" van Elizabeth George, om op de terugweg bij een bookcrosser in Ede in de bus te gooien.

Nelly Furtado live in het Westerpark. De fans moeten er even inkomen maar dan gaan er een paar in polonaise over het festivalterrein. Vader en moeder dansen met hun zoon. En als Nelly met haar handen boven haar hoofd klapt, doet bijna iedereen mee. Overmorgen staat ze in Boekarest.

Studio K ligt er loom bij in de zon. Binnen is er een club, theater, bioscoop en concertzaal, buiten genieten de gasten van hun koffie alsof het vakantie is. Naast de bar is er een gratis meeneem-bibliotheek waar ik een bundel Kronkels van Simon Carmiggelt neerleg, voor wie het wil lezen en doorgeven. In 2002 was ik een poosje heel druk met het op die manier 'loslaten' van boeken, nu is het nog steeds een manier om een boek door te geven zonder te hoeven weten aan wie.

Doron Solomons' video-installatie "My collected silences" uit 1996 is opgesteld aan de smalle kanten van de leestafel van de tentoonstelling "Art of the State" in het Joods Historisch Museum . Twee schermen tegenover elkaar met beelden van allerlei mensen, bekend en onbekend, die iets hebben gezegd over "de situatie in Israel" alleen zijn slechts de momenten gebruikt dat ze zwegen of adem haalden om te gaan spreken. Amit Goren laat zes schermen in een kring verhalen vertellen aan elkaar. Over gedwongen en vrijwillige migratie, oorlog en vervreemding, van Mongoolse nomaden tot Palestijnen en familieverhalen van Goren zelf. Doordat telkens een ander paar schermen ondertiteld zijn, spring je van het ene naar het andere verhaal, raak je ook zelf de draad kwijt en wil je steeds meer zien.

Op nu.nl staan foto's van een 'rookfeest' in Den Haag. De laatste avond roken in de kroeg. Vorige week was er op de radio een interview met een longarts die vertelde dat ze 80% van de tijd bezig is met ziekte door roken. Als die mensen niet rookten, kon ze ander werk gaan doen. Vroeger rookte ze als een ketter, een paar sigaretten voor de werkdag en minstens een pakje na haar dienst, tot ze zwanger werd. Ze heeft met een collega een boek geschreven: Nederland stopt! Met roken Citaat van Medicalfacts.nl : Longkanker eist jaarlijks 9500 doden en staat daarmee na hart- en vaatziekten op de tweede plaats, op de voet gevolgd door astma en COPD met jaarlijks 6300 doden. Ondanks veel onderzoek en verbeterde technieken zijn de perspectieven voor longpatiënten de laatste 30 jaar nauwelijks verbeterd. "Jaarlijks sterven er in Nederland meer mensen aan longkanker dan aan borstkanker en damkanker bij elkaar," zegt longkankerspecialist Egbert Smit, VU Amsterdam. "Ondanks