Vakantiedag

Hans heeft veel camera's en hij kan goed vertellen over de constructie van objectieven. Zo heeft hij me eens uitgelegd wat voor een sprong voorwaarts het is dat het nu computers zijn die de bolling van lenzen uitrekenen en de slijpmachines aansturen. Nu hij honderden foto's van lang geleden opnieuw tevoorschijn haalt, ontdekt hij foto's die hij destijds niet 'zag'. Vanochtend mailt hij me er een.

Een gezin op vakantie zoekt de weg. Vader denkt het te weten, moeder is niet overtuigd en hun zoons boeit het niet. Ik denk dat het ochtend is want hun hemden zijn nog ongekreukt en alleen de jongens hebben bij het ontbijt wat vettigheid geknoeid. De zon staat links achter, schuin boven hen. Half tien, denk ik. Moeder is het type dat niet van dralen houdt en ze heeft geen tijd nodig om zich op te maken. Schoon goed aan, zonnebril mee, hoed op, we gaan.

Het zou me niet verbazen als hun bagage op de luchthaven is kwijtgeraakt. Gistermiddag meteen nieuwe kleren gekocht, korte broeken, hemden, hoeden en petten en nu we toch bezig zijn alle vier sandalen. Prachtige hoed heeft moeder, maar voor haar was het een praktische keuze: een groot afdak tegen de zon en veel privacy. Het budgethotel waar ze een kamer met twee stapelbedden huren kan ze in- en uitlopen zonder dat de meisjes achter de balie opkijken. Vader vindt het wel leuk om gezien te worden en bij de receptie maakte hij een praatje terwijl z'n vrouw al buiten wachtte en de oudste zoon nog de laatste happen van zijn broodje nam.

En nu staan ze buiten. Achter hen trekt een vrouw aan de riem van haar hond die net buiten beeld valt, achter moeder en haar jongste zoon. Een man gaat een espresso halen in het café aan het begin van de steeg waar de meeste winkels nog dicht zijn. Bij de buren van het café is het altijd uitverkoop.

Vader heeft een plan. De kleine smartphone die hij aan een koord vasthoudt heeft GPS en hij wijst iets aan op de kaart. Daar gaan we heen. De jongens laten het gebeuren, ze hebben allebei hun eigen dromen.