Rode overall

Vorig jaar kerst verstuurde ik een pakket met een pot pindakaas naar Australië. De postbeambte van de Kinkerstraat pakte het bij een hoek, liet z'n bureaustoel naar achteren kantelen om de weegschaal te bereiken maar de doos viel op de grond. "Zo, die ligt" was zijn commentaar. Een paar weken later werd het postkantoor opgeheven.

Sindsdien is mijn postbus achterin een boekhandel aan de Overtoom. Een mooie grote winkel met veel buitenlandse kranten, alle boeken waar de laatste tijd over is geschreven, enveloppen, pennen, kinderboeken en reisgidsen. In het begin had ik moeite om door andermans winkel te lopen, naar achteren, langs het bureau waar de administratie wordt gedaan en terug, alleen om mijn post op te halen. Ik sloeg weleens een paar dagen over.

Nu vind ik het ook wel leuk. Het is er licht en overzichtelijk. Op het overladen bureau van de administratie zag ik laatst een boek liggen waarvan de titel me direct fascineerde, Leer als een speer. Het was een bestelling voor een andere klant maar ik mocht het inkijken en ik bestelde er een voor een vriendin.

Grappig dat ik het juist ontdekte op een bureau tussen allerlei andere dingen. "Ja leuk," zei het meisje van de boekhandel, "misschien moeten we de rest van de winkel ook minder vaak opruimen. Soms kom je er niet aan toe en dan merk je juist dat je veel verkoopt op zo'n dag dat de zaak een beetje een rommeltje is. Maar misschien is het ook wel andersom: op dagen dat je veel achter de kassa staat om af te rekenen, is de omzet hoog en heb je weinig tijd om alles weer netjes op stapels en in rijen te leggen."

Vanochtend liep ze niet in de verzorgd-nonchalante kleding van boekverkopers maar ze droeg een knalrode overall. Een nieuwe outfit? "Nee," vertelde ze, "ik kwam drijfnat van de regen binnen en ik heb overal gezocht naar iets droogs. Dit hing nog ergens!" De overall was zo te zien nog nooit gedragen. Achtergelaten door een werkman? Onderdeel van een promotiepakket bij een doe-het-zelf boek?