Dagsoep

Een restaurant langs de weg bij Badhoevedorp. Modern en chic.

Op de kleine kaart staat de 'Soep van de dag' voor € 6,50 en op de grote kaart die de ober me overhandigt staat de Zuppa del giorno voor een Euro meer. Zouden er twee soepen van de dag zijn? Ik denk dat er een tussentijdse prijsverhoging is geweest. Hoe dan ook, ik houd van dagsoep en dagschotels. Geen gedoe.

'Graag de dagsoep van € 6,50,' zeg ik, `en het geroosterd brood met tomaat, olijven en champignons.'

Terwijl ik een boek zit te lezen komt de ober nog even langs. Met een lichte buiging en een hand op de rug vertelt hij dat de dagsoep vandaag van venkel is gemaakt. `Dan weet u dat alvast' besluit hij.

Een poosje later zet hij soep en geroosterd brood op tafel. `In de venkelsoep zit verder nog ui, wortel en room,' is nu zijn toelichting, `en hij is wat pittiger.'

Mensen die dagsoep bestellen zonder te hebben gevraagd wat erin zit krijgen evengoed alle informatie. Maar wat zou hij bedoelen met `... hij is wat pittiger'? Pittiger dan gisteren, pittiger dan de dagsoep van € 7,50 of pittiger dan men normaliter van een dagsoep zou verwachten?

Het valt allemaal erg mee gelukkig.

Na de lichte maaltijd bestel ik een espresso. Er komt een klein kopje van dik porcelein en onderin het kopje zit een scheut koffie die al koud is geworden. Als ik de ober vertel dat de koffie lauw is, legt hij uit dat dit komt doordat de koffiemachine zojuist is schoongemaakt. `Hij staat nog maar net aan en dan zijn de kopjes nog niet warm.'

Ik vraag hem of het mogelijk is mij een warm kopje espresso te brengen en daarvan kijkt hij op. Het kan er bij hem niet in, lijkt het, dat een volkomen heldere verklaring voor de lauwe koffie me niet gerust heeft gesteld. Maar goed, hij neemt mijn kopje weg en brengt even later een goed hete espresso.

Boven zijn er drie toiletten met op zwarte deuren in moderne letters de woorden Dona, Uomo en Urinato.

Als ik weer verder fiets, zie ik de brievenbus van het restaurant open staan, met tweemaal het verzoek deze te sluiten. Waarom twee? Als hij open staat, zie je er twee, als hij is gesloten zie je er één. Je zou verwachten dat de klep vanzelf dicht gaat door een veer, of, als deze is versleten, dat die zou worden vervangen, maar de tijd die het kost om de veer te vervangen is gebruikt om de twee oproepen op de brievenbus te plakken. De postbode heeft er geen boodschap aan.



Ik fiets nog een stuk door een gloednieuwe wijk met kwasi oudhollandse huizen en kleine flats met rieten boerderijdaken. Veel mooie auto's maar geen mens te bekennen. Een zwaan stapt over de klinkers. Ik zou willen zeggen dat hij statig loopt, maar hij waggelt ook een beetje op die flapvoeten. Als ik een foto wil nemen, versnelt hij de pas en ademt zwaar, hees. Een waarschuwing.