Zilt

De zon schijnt maar het is koud. Het restaurant aan het strand van IJmuiden is vrijwel uitgestorven. Een stel zit bij de ingang aan een tafel, een gezin zit rechts van me kaarten te schrijven voor een oom en tante die morgen 45 jaar getrouwd zijn. De jongste van de twee kinderen kruipt wat rond hoewel ze ook goed kan lopen en rennen.

Ik lees "A Widow for One Year" van John Irving, bladzijde 75 van de 592. Een vrouw die haar twee zoons, tieners nog, verloor, staat op het punt een jongen te verleiden die haar aan haar zoons doet denken. De jongen is verliefd op haar en voelt zich bij haar volmaakt gelukkig. "I feel complete," zegt de jongen. "I'll show you complete," antwoordt zij. Het klinkt als een belofte en als een waarschuwing.

Als ik naar buiten kijk, zie ik op het verlaten terras vier grote vazen met goudvissen op een steigerhouten tafel staan. Op de hoek van de tafel een kinderstoel van hetzelfde hout. Ik stel me voor hoe het zou zijn als het kind dat binnen speelt, daar zou zitten en over de vazen heen naar de zee zou turen.