Boekuitbarsting

Tijdens de demonstratiedag in de Sint janskerk geeft een van de leden van de Goudse boekbindersgroep boekenleggers weg en je kunt er je naam in goudfolie op laten drukken. Op een proefdruk zie ik dat er net iemand is geweest met vrijwel dezelfde achternaam als de mijne, met de voorletters van m'n vader. Zou dat verre familie zijn?

Ik zoek hem op, een grijzende man man in een donkere lange jas. "Familie kunnen we niet zijn," zegt hij, "mijn familie is van adel en we stammen uit Frankrijk. We waren Hugenoten die in 1685 naar Nederland vluchtten toen Lodewijk XIV het Edict van Nantes uit 1598 herriep." Dat verhaal hoor ik ook in mijn familie, vertel ik hem, maar we zullen niet verwant zijn want wij zijn niet van adel. "We hebben zelfs een familiewapen," zegt hij, "en daar staat een kelk op. Dat symboliseert dat we schenken." Dan zijn we zeker geen familie, want in die van mij wordt meer gedronken.

Op een van de tafels van de boekbinders kom ik m'n achternaam weer tegen. Peter Goddijn heeft een boek geschreven over westerse technieken van boekbinden en een van de meesterboekbinders heeft een passende band vervaardigd waarbij voorbeelden van de vier belangrijkste bindwijzen diagonaal zijn doorgezaagd en zo in voor- en achterplat van het boek verwerkt dat het lijkt alsof ze deel uitmaken van het boek, er als het ware dwars doorheen zijn gestoken. "Dit boek bárst letterlijk van de voorbeelden," licht de maker toe.

Alle boekbinders van het gilde hebben een of twee exemplaren van de Goudse bijbel in eigen stijl gebonden voor een expositie. Nel de Blooy heeft haar bijbel in een Engelse band gevat, in blauw geitenleer met schutbladen van Il Farino uit Firenze. Het diepblauwe geitenleer omspant het boek net niet: de rug is open zoals een galajurk en toont de knalrode vissenhuid. Ook het voorplat is rood waar het blauw er vanaf lijkt te zijn gescheurd.