Nazomerdroom

Na wat tochten met vrienden ga ik voor het eerst alleen varen met de kleine vlet die we samen kochten. Kalm door de grachten naar het centrum, langs kades waar mensen met elkaar op terrassen zitten, links om het Centraal Station, over het IJ voorbij de veerboten, de stad weer in, over de Amstel waar ik de boot aan de ketting leg om een cappuccino te halen, achterlangs het Olympisch stadion en verderop via de Kostverlorenvaart weer terug naar de ligplaats aan de Admiralengracht.

De foto's, gemaakt vanaf m'n zitplaats bij de buitenboordmotor, hebben een andere invalshoek dan wanneer er meer mensen aan boord zijn, ziet John. "Much closer to the water and at a different angle than when you were a passenger in the boat. Also here I felt the color photos better captured something about the water than did the black and white. The water was dark but appeared to be massive and pushing back against, what? the sky? the buildings?"


Op de hoek van de Ruysdaalkade en de Jozef Israelkade zit een kleine grijze vrouw in het gouden avondlicht te dromen. Ik zet de motor uit en het is stil. Ze vertelt me dat ze voor het eerst in lange tijd weer op deze plek zit.

Toen ze jonger was, woonde ze samen met een vriend op hun woonboot en ze hadden een kleine boot zoals de mijne waarmee ze gingen varen. Vaak kwamen ze hier, waar midden in de stad zoveel ruimte is, waar vijf grachten samenkomen en waar het zonlicht laat in de zomer zo bijzonder kan zijn.

Vanavond was ze met vrienden van een spirituele gemeenschap in de buurt toen ze er even alleen uit wilde. Wandelend kwam ze terug op deze plek.

De bank stond er nog en het licht was er weer.