Touwgeluk

Op de site van Flying Confessions kun je volgen waar ter wereld documentairemaakster Jennifer Fox is geweest voor het maken van haar film en je kunt heen en weer klikken naar veel clips. Een lange videotocht van een self made vrouw die haar onafhankelijkheid te vuur en te zwaard verdedigt en zich toch langzamerhand gaat afvragen of de avontuurlijke relaties en affaires met minnaars op diverse continenten genoeg zijn voor haar. Ze voert inspirerende vriendinnengesprekken in Afrika, India en Amerika. Een van de thema's is het opgekomen verlangen om zelf een kind te krijgen. Wil ze het wel? Is ze blij als ze eenmaal zwanger is van een verre vriend die niet haar grote liefde is? Is ze ontroostbaar als de zwangerschap niet doorzet? Ze leeft een fantastisch verhaal waar veel vrouwen over dromen en het kost haar net zo veel moeite als anderen om gelukkig te zijn.

Annie Leibovitz vertelt in "Life Through a Lens" hoe druk ze was met fotoshoots op alle hotspots ter wereld met de sterren van onze westerse wereld toen ze zich ineens realiseerde dat ze kinderloos was. "Gladvergeten kinderen te krijgen," zegt ze.
Meteen daarna zie je Annie met camera in een ondiep zwembad staan en de door haar gewenste kinderen springen vanaf de kant een voor een naar haar lens.

Dit geluk leek me geregeld door haar productieteam. Als die in een handomdraai een fanfare in de prairie zetten, een privéjet of een dierentuin regelen, dan is een nest kinderen zo vol. Verder wel een inspirerende film door de korte flitsen van simpele snapshots. Het grote werk, van charismatische acteurs in koningskleren bij paleizen, de rocksterren en wereldleiders, dat gaat aan me voorbij. Whoopi Goldberg, van wie je verwacht dat ze grappig is, is het ook. Over de fotoshoot van haar in een ligbad vol melk: "cats followed me for weeks."

In de Berenstraat drink ik cappuccino op het smalle terras van de Coffee Company, een bruine stokbrood oude kaas van de kiosk aan de overkant op schoot. Vroeg in de middag, eerste kop van de dag, zo sterk en lekker dat ik me op slag gelukkig voel. Met wijd open ogen zie ik de mooie mensen uit deze buurt door hun alledaagse omgeving wandelen en fietsen.

Twee deuren verderop is een kapper. Jess, de zwarte hond van de eigenares ligt voor de deur met naast zich een kort stuk wit touw met twee knopen erin. Tot voor kort haar grote en intense vreugde, dat touw. Als je riep "waar is je touw Jess?" dan sprong ze blij op, greep het touw en danste ermee naar je toe als op de eerste dag dat ze het kreeg.


Gasten van het terras hebben laatst bedacht dat zo'n voorbeeldige vreugde, zo blij kunnen zijn met zo weinig, moet worden beloond. Jess kreeg een stuk stokbrood met américain, of een koek. Hond blij, nieuwe sport, overdag bedelen en 's nachts misselijk zijn. Nu ligt Jess binnen, of buiten aan een lange lijn, net te kort om bij het terras te kunnen. En sinds ze zelf aan een touw zit, vindt ze haar witte speeltouw ineens niet meer zo geweldig.