Kostverlorenvaart

Goeie prachtige koffie waar je ogen wijd open van gaan. Hoe druk het ook is, de koffiemakers nemen voor jou de tijd die het kost om het te maken zoals het hoort. En soms zoals het kán. Als alles meezit. Dat is niet iedereen gegeven en dat maakt het juist leuk. Altijd koffie voor een verwende smaak en af en toe een Grootse Kop waar je dromerig van wordt. De dikke roomgestoomde melk wordt zo over de sterke koffie gegoten dat je een vorm ziet die zelfs blijft als je van de koffie drinkt. Coffee Company, Berenstraat. De plek waar de zon pas echt opgaat. Op de Utrechtsestraat is een koffiemaker die het ook zo kan, maar z'n collega's willen niet dat-ie het doet. Voor je het weet willen de klanten geen koffie als hij er niet is... [reactie van Jac Trum: Koffiemachines bevonden zich bij mij tot voor enkele jaren terug in het gebied Moulinex of Philips. Onze bulkkoffie zetten we nog steeds met een apparaat van Philips (metalen thermoskan). Maar de behoefte aan af en toe een enkel kopje ...

Tussen de Elandsgracht en de Berenstraat (zijstraat Prinsengracht) poetst een zwaan zich voordat-ie onder de Berenbrug doorzwemt.

Hesdy Artist heeft het portret dat ik van hem maakte laten inlijsten . Ik vind het zo mooi gedaan dat het voelt alsof de print die ik hem kado deed een nieuw en eigen leven heeft gekregen. [John uit Phoenix schrijft: "Nice collaboration. I like the portrait and even the bust looking on although the latter tries to look uninterested."]

Tijdens de demonstratiedag in de Sint janskerk geeft een van de leden van de Goudse boekbindersgroep boekenleggers weg en je kunt er je naam in goudfolie op laten drukken. Op een proefdruk zie ik dat er net iemand is geweest met vrijwel dezelfde achternaam als de mijne, met de voorletters van m'n vader. Zou dat verre familie zijn? Ik zoek hem op, een grijzende man man in een donkere lange jas. "Familie kunnen we niet zijn," zegt hij, "mijn familie is van adel en we stammen uit Frankrijk. We waren Hugenoten die in 1685 naar Nederland vluchtten toen Lodewijk XIV het Edict van Nantes uit 1598 herriep." Dat verhaal hoor ik ook in mijn familie, vertel ik hem, maar we zullen niet verwant zijn want wij zijn niet van adel. "We hebben zelfs een familiewapen," zegt hij, "en daar staat een kelk op. Dat symboliseert dat we schenken." Dan zijn we zeker geen familie, want in die van mij wordt meer gedronken. Op een van de tafels van de boekbinders kom ik m...