Kostverlorenvaart

In between the pages of my book I notice a man and a woman chatting and laughing at a table next to mine. They are middle aged like me and seem to be on a first date together. As the man goes to wait in line for another round of coffee, the woman sits still, looking very tired all of a sudden. Almost desolate. He returns. "I saw you looking at those pastries as if you were in love", she tells him. "Go ahead and have one!" Their happy conversation continues, each explaining all that's new about themselves to the other.

Vlakbij Marknesse is in het landschap van lange strakke wegen, sobere boerderijen en magere arbeiderswoningen zeventig jaar geleden een stuk bos gekomen. Alles volgens plan natuurlijk, elke lijn getekend. Een lekker grillig park voor de bewoners van de onmetelijk kale vlakten van de Noordoostpolder, zou je zeggen. Maar het bos werd gegeven aan ingenieurs van het Waterloopkundig Laboratorium. Echte Hollanders die er waterpartijen in bouwden om de golfslag van de haven van Beiroet na te bootsen, zeebewegingen in India en Surinaamse dijkproblemen. Een zoutinstallatie om zeewater te laten vloeien waar het land juist was teruggewonnen. Wanden van hout die door machines heen en weer werden geduwd om golven te maken tussen bakstenen muren en sluizen. Als een experiment klaar was en de ingenieurs naar Suriname, India en Libanon gingen om de wereld daar te verbeteren, dan lieten ze de meeste wanden en machines gewoon achter. Ruimte genoeg om de volgende proefopstelling een stuk verderop in het

Op een terras in Egmond aan Zee vond ik afgelopen zomer twee bonnetjes die ik heb bewaard. Elk bonnetje, zorgvuldig gedrukt, heeft een uniek nummer. "Persoonlijk bewijs voor de huur van een LIGBED" Een houten onderstel met een matras erop. Het kaartje belooft dat dit voorlopig jouw territorium is. Je mag er gebruik van maken, de "hele dag" -- die hier duurt van 9 uur in de ochtend tot 6 uur in de avond. Hoe moet dat op de zomerdag als het nog lang na zes uur lekker weer blijft, je wilt een hapje eten en je ligbed intussen 'bezet houden'? "Bij het verlaten van het gehuurde is dit biljet van onwaarde." Oh, zit dat zo. Opgestaan, plaats vergaan. Zo lang je op het bed zit, is het van jou en het biljet is je bewijs, niemand die je eraf krijgt. Maar als je je hielen licht is je biljet van onwaarde. Wat mooi geformuleerd, van onwaarde . Je moet een sonore stem hebben en een groot lijf om zoiets goed hardop te kunnen zeggen. "Op verlangen tonen."