Grafboei
Een aangenaam gure namiddag. We laten de auto achter op een vluchtstrook buiten Marken, aan een autoweg met aan beide kanten veel water en we lopen over een dijk in de richting van de haven. De zeilschepen liggen goed vastgebonden op rij in het koude water terwijl de wind langs de masten giert en de scheerlijnen klaaglijk janken. Het toeristenseizoen is voorbij. Bij een restaurant branden alle lichten maar als we dichterbij komen, zien we dat twee vrouwen en een man de zaak schoonmaken, veel meubilair is opgestapeld. Ergens anders is het wel open, maar daar is de kastelein nogal onvriendelijk, begrijp ik, dus daar gaan we maar niet binnen. Een man in een auto vraagt een vrouw op een fiets de weg. Ik zou denken, Marken is zo klein, je stapt uit en loopt waar je heen wil, maar ook hier kan een weg ingewikkeld zijn, want de vrouw, met kindje voorop, legt op drie verschillende manieren uit hoe de man zou kunnen rijden. Hij is uitgestapt en luistert naar haar, terwijl zijn kinderen vanuit d